ollos azules
que tocan o piano
en días de festa...
e perden a memoria
en praias desertas...
duendes
que tocan a batería
en cidades de pedra...
e perden a memoria
por rúas deshabitadas...
casas de pedra
con xardíns salvaxes
e cheos de mirtos...
infancias de demo
e anxo de máis...
por madrugadas
contándonos amor e vida...
gracias....
[voute botar de menos, lOcha...]
7 de julho de 2005
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário